Hoeveel vervuiling sta je toe op een vrucht? Dat is altijd een lastig punt tijdens kwaliteitscontroles. Gaat het om zand of stof, of residu of ‘dierlijke’ vervuiling of om iets anders? En vind je het dan nog klasse I, II of niet meer indeelbaar?

In de EU-handelsnorm staat bij de minimumeisen dat een product zuiver moet zijn en praktisch vrij moet zijn van zichtbaar vreemde stoffen. Daarmee worden alle niet product eigen stoffen bedoeld. Dus of het nu gaat om zand, stof, kalk, residu of om dierlijke vervuiling, in alle gevallen mag dit niet of nauwelijks op het product aanwezig zijn. Omdat ‘zuiver’ onder de minimumeisen valt, geldt hiervoor slechts een tolerantie van 2% (KCB-interpretatie).

Afkeuringen op onzuiverheid leiden geregeld tot discussies. Als het duidelijk is dat het gaat om residu dan kan iedereen zich vinden in de strenge norm. Maar als het gaat om zand en stof of dierlijke vervuiling, volgt geregeld de vraag of we dan iets meer kunnen toestaan of dat declasseren naar klasse II mogelijk is. Omdat niet altijd duidelijk is welke substantie op het product zit en om de discussie zuiver te houden spreken we bij elke vorm van vervuiling over ‘onzuiver’. En omdat de tolerantie van 2% geldt voor elke klasse is er geen onderscheid in klasse I en II. Er kan dus niet gedeclasseerd worden wanneer een partij afgekeurd wordt op onzuiverheid.

Tijdens de landelijke hardfruitafstemming begin oktober ontstond ook discussie over peren met perenzwart, veroorzaakt door de perenbladvlo. Hoe gaat het KCB om met het feit dat er steeds minder bestrijdingsmiddelen zijn toegestaan om plagen te bestrijden, was de vraag.

Een legitieme vraag en hoewel ik ook zie hoe de verandering van het klimaat en maatregelen voor minder gebruik van bestrijdingsmiddelen telers voor een steeds grotere uitdagingen stelt, kan het KCB niet zomaar op eigen houtje de normen aanpassen. Hier is op EU-niveau overeenstemming voor nodig. Gelukkig zijn de normen niet in beton gegoten en vinden bij organisaties zoals de UNECE, OECD en de EU discussies plaats over voedselverspilling en de gevolgen van klimaatverandering, welke op termijn kunnen leiden tot aanpassingen in de normen. Maar jammer genoeg vragen deze processen tijd.

Om binnen de EU als keuringsdiensten zo uniform mogelijk te werken wordt, tot er iets wordt aanpast in de norm, de geldende norm gehandhaafd. Als KCB volgen we de ontwikkelingen natuurlijk nauwgezet en brengen wij onze ervaringen vanuit de praktijk zeker in bij de relevantie instanties.

Deze column is ook verschenen in het vakblad Fruitteelt van de NFO, nummer 23, 2022