De groeiomstandigheden van kasaardbeien waren de laatste tijd niet geweldig. Hierdoor stond de kwaliteit enigszins onder druk. De afgelopen week werden in de vruchten met enige regelmaat groei- en kopscheurtjes aangetroffen. Slechts een heel, heel klein kopscheurtje is toegestaan in de klasse I en in de klasse II een ietsjes groter scheurtje. Maar wel onder de voorwaarde dat de scheurtjes droog en mooi verkurkt moeten zijn! Doordat de kwaliteit wat zwakker was, oogstten de telers aan de licht rode kant. Hierdoor werden onterecht aardbeien met witte plekken groter dan 10% van het oppervlak van de vruchten als klasse I verpakt.

De kwaliteit van de Nederlandse appels en die van andere West-Europese landen, was aan de zwakke kant. De laatste week passeerden meerdere gebreken zoals zachte vruchten, kurkstip, scald, versleten vruchten, phomastip en lenticelstip de revue.

De kwaliteit van de peren was iets beter, maar helaas ook niet optimaal. Per ras varieerde de kwaliteit vrij sterk. De Conference peren waren het zwakst, terwijl rassen zoals Beurré A. Lucas, Gieser Wildeman of Beurré Hardy nog wel vrij goed waren. Bij de Conference zag ik minder gebreken aan de buitenkant van de vruchten, maar in plaats daarvan lag het euvel verborgen aan de binnenkant. Veel partijen waren in meer of mindere mate naar geel doorgeslagen. In zulke partijen kwam zo nu en dan klokhuisbruin voor. Het kan dus geen kwaad het hardfruit regelmatig te snijden en de inwendige kwaliteit te controleren.